ZAMANE ÇOÇUKLARI 1

 

Kız Çocuğu

Hiç unutamıyorum. Soğuk bir kış günüydü, hastanede olan işlerimi halletmiş eve doğru yola koyulmuştum. Dolmuş duraklarının önüne geldiğimde bir hanımefendi ve minik şirin mi şirin tatlı bir kız çocuğu dikkatimi çekmişti. Tahminen 3- 4 yaşlarında olduğunu düşündüğüm kız evladı annesi ile büyük bir insanın konuşmaları gibi tane tane ve kendinden emin cümleler kurarak sohbet ediyordu.

Kısa bir süre dolmuş duraklarında bekledikten sonra gideceğim yerin dolmuşu gelmişti. Anne ve kızı da benimle aynı dolmuşa binmişti. Onların o tatlı sohbeti de kaldığı yerden devam ediyordu. Dolmuş ile belirli bir süre ilerledikten sonra içeriyi bir anda bir sessizlik kapladı. Ve herkes o minik kızın annesi ile olan konuşmalarına odaklanmıştı. Annesi bir an kafasını cama doğru yaslamış ve aralarında şu konuşma başlamıştı.

- Anneciğim kafan ağrıyorsa seni hemen hastaneye götüreyim.

- Yok, kızım biraz yoruldum kafamı ondan cama doğru yasladım.

- Anneciğim sen hasta olma tamam mı? Bak ben üzülürüm.

- Tamam, canım kızım hasta olmamaya dikkat ederim.

- Anneciğim sen canını sıkma, bak ben varım.

- Canım kızım benim teşekkür ederim.

- Anneciğim eve gidince ben sana yemek yaparım, Sen uyu şimdi tamam mı?

…

Konuşmalar anne ve kızın ineceği durağa kadar sürmüştü. Dolmuşta ki yolcularda pür dikkat anne kızın konuşmalarına odaklanmıştı. Tabiri caizse büyümüşte küçülmüş… Yaşına göre olgun ve ince fikirli düşünceleri ile hepimizi mest etmişti. Gerçekten takdire şayandı.

- Teşekkürler Minik Kız.

- Teşekkürler böyle duyarlı ve bilinçli bir evlat yetiştiren Anne…  

Doktor Hayat / Zamane Çocukları 1

Sonraki Kayıt Önceki Kayıt