ZAMANE ÇOÇUKLARI 2
Küçük Erkek Yeğenim
Bir cumartesi sabahıydı telefonum birkaç kez
çalmıştı. Yarı uyanık bir halde idim telefona bakmadım. Gözümün ucuyla saate
bir baktım, saat 08.00’i gösteriyordu. Aradan ne kadar süre geçti
hatırlamıyorum. Telefonum tekrardan çalmaya başladı. Bu sefer telefonu elime
aldım ve açtım. Telefonun diğer ucunda küçük erkek yeğenim
vardı.
- Alo
- Dayıcığım nasılsın?
- İyiyim Ömerciğim teşekkür ederim.
- Sen nasılsın?
- Dayıcığım benim canım çok sıkılıyor, hem moralim
bozuk…
- Dur bakayım dur daha senin yaşın kaç, hem bu ne
hal Ömerciğim.
- Dayıcığım bugün beni gezmeye götürür müsün?
- Tabiki olur Ömerciğim götürürüm.
- Lakin kahvaltımı yapmadım. Kahvaltımı yapayım,
seni almaya gelirim.
- Tamam dayıcığım.
…
Erkek
yeğenim yeni 4 yaşına girmişti. Maşallahı
vardı, büyümüşte küçülmüştü sanki. Bilmediği yoktu. Boyundan büyük laflar
etmeye bile başlamıştı. Kahvaltımı yaptıktan sonra doğruca yeğenimi almaya
gittim. Kapıya vardığımda yeğenimin mutluluğu gözlerinden okunuyordu. Sevinçten
bir hışımla kucağıma atladı.
- Dayıcığım nereye götüreceksin beni?
- Birlikte güzel bir gün geçireceğimiz bir yere
gideceğiz Ömerciğim…
Neyse arabaya binip gideceğimiz yere doğru yola
koyulduk. Gideceğimiz yere vardığımızda biraz dolaşıp gezdik. Sonrasında da bir
şeyler yiyip içmiştik. Biraz oturup dinlendikten sonra yeniden dolaşmaya
başladık. Bir ara yeğenim yanımdan ayrıldı. Hemen arkasından gittikten
sonra bir teknoloji mağazasına girdiğini gördüm. Peşinden bende içeri girdim.
Tablet ve bilgisayarların olduğu stantta durdu ve eline tablet alıp bana doğru
seslendi.
- Dayıcığım bana bir tablet alır mısın?
- Sen ne yapacaksın tableti?
- Benim evde canım sıkılıyor, Canım sıkılınca
tablete oyun yüklerim, oyun oynarım.
Şaşırmış kalmıştım oracıkta. 4 yaşında bir çocuğun
canının sıkılması, benden tablet istemesi beni acayip etkilemişti. Kendi
çocukluğum aklıma gelmişti. Bizim zamanımızda ne can sıkıntısı vardı
nede böyle bir kaygımız… Bizim zamanımızda en büyük hayalimiz bir
bisikletimizin olmasıydı. Onunda olabilmesi için yılsonunda iyi bir karne
getirmemiz gerekti.
- Ya şimdi?
- Nereden nereye… Zamane çocukları
büyümüşler de küçülmüşler.
Doktor Hayat / Zamane Çocukları 2
Bu modelden 2 tane var bende :) her daim canları sıkılıyor ve asla mutlu olmayi bilmiyorlar.
YanıtlaSilSayın Gülşah Önen Hanımefendi
SilMaalesef bu modeller bayağı bir revaçta :)Anne ve babaların işi zor. Kıymetli yorumunuz ve göstermiş olduğunuz ilgiden dolayı teşekkürlerimi sunuyorum.
Sevgi,Saygı ve Hürmetlerimle
Aslında çocukların canları sıkılmıyor, aile ile zaman geçirmek istiyor. Bizler ise işten yorgun argın gelmişiz dinlenmek istiyoruz. Fakat onlara herdaim zaman ayırmamız gerekli onların ana baba ile zaman gecirmeye ihtiyacı var. Bizler onlara şimdi zaman ayirmazsak, onlarda ileride bize zaman ayırmazlar. Yaşlılık zordur unutmayalım. Paylaşım için TEŞEKKÜRLER.
YanıtlaSilSayın Mustafa Kelleci Beyefendi
SilKıymetli yorumunuz ve göstermiş olduğunuz ilgiden dolayı teşekküelerimi sunuyorum.
Sevgi,Saygı ve Hürmetlerimle