ZAMANE ÇOÇUKLARI 2



Erkek Yeğen

 

Küçük Erkek Yeğenim


Bir cumartesi sabahıydı telefonum birkaç kez çalmıştı. Yarı uyanık bir halde idim telefona bakmadım. Gözümün ucuyla saate bir baktım, saat 08.00’i gösteriyordu. Aradan ne kadar süre geçti hatırlamıyorum. Telefonum tekrardan çalmaya başladı. Bu sefer telefonu elime aldım ve açtım. Telefonun diğer ucunda küçük erkek yeğenim vardı.


- Alo

- Dayıcığım nasılsın?

- İyiyim Ömerciğim teşekkür ederim.

- Sen nasılsın?

- Dayıcığım benim canım çok sıkılıyor, hem moralim bozuk…

- Dur bakayım dur daha senin yaşın kaç, hem bu ne hal Ömerciğim.

- Dayıcığım bugün beni gezmeye götürür müsün?

- Tabiki olur Ömerciğim götürürüm.

- Lakin kahvaltımı yapmadım. Kahvaltımı yapayım, seni almaya gelirim.

- Tamam dayıcığım.


Erkek yeğenim yeni 4 yaşına girmişti. Maşallahı vardı, büyümüşte küçülmüştü sanki. Bilmediği yoktu. Boyundan büyük laflar etmeye bile başlamıştı. Kahvaltımı yaptıktan sonra doğruca yeğenimi almaya gittim. Kapıya vardığımda yeğenimin mutluluğu gözlerinden okunuyordu. Sevinçten bir hışımla kucağıma atladı.

- Dayıcığım nereye götüreceksin beni?

- Birlikte güzel bir gün geçireceğimiz bir yere gideceğiz Ömerciğim…

Neyse arabaya binip gideceğimiz yere doğru yola koyulduk. Gideceğimiz yere vardığımızda biraz dolaşıp gezdik. Sonrasında da bir şeyler yiyip içmiştik. Biraz oturup dinlendikten sonra yeniden dolaşmaya başladık. Bir ara yeğenim yanımdan ayrıldı. Hemen arkasından gittikten sonra bir teknoloji mağazasına girdiğini gördüm. Peşinden bende içeri girdim. Tablet ve bilgisayarların olduğu stantta durdu ve eline tablet alıp bana doğru seslendi.

- Dayıcığım bana bir tablet alır mısın?

- Sen ne yapacaksın tableti?

- Benim evde canım sıkılıyor, Canım sıkılınca tablete oyun yüklerim, oyun oynarım.

Şaşırmış kalmıştım oracıkta. 4 yaşında bir çocuğun canının sıkılması, benden tablet istemesi beni acayip etkilemişti. Kendi çocukluğum aklıma gelmişti. Bizim zamanımızda ne can sıkıntısı vardı nede böyle bir kaygımız… Bizim zamanımızda en büyük hayalimiz bir bisikletimizin olmasıydı. Onunda olabilmesi için yılsonunda iyi bir karne getirmemiz gerekti.

- Ya şimdi?

- Nereden nereye… Zamane çocukları büyümüşler de küçülmüşler.

Doktor Hayat / Zamane Çocukları 2
 

Post A Comment
  • Blogger Comment using Blogger
  • Facebook Comment using Facebook
  • Disqus Comment using Disqus

4 yorum :

  1. Bu modelden 2 tane var bende :) her daim canları sıkılıyor ve asla mutlu olmayi bilmiyorlar.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sayın Gülşah Önen Hanımefendi

      Maalesef bu modeller bayağı bir revaçta :)Anne ve babaların işi zor. Kıymetli yorumunuz ve göstermiş olduğunuz ilgiden dolayı teşekkürlerimi sunuyorum.

      Sevgi,Saygı ve Hürmetlerimle

      Sil
  2. Aslında çocukların canları sıkılmıyor, aile ile zaman geçirmek istiyor. Bizler ise işten yorgun argın gelmişiz dinlenmek istiyoruz. Fakat onlara herdaim zaman ayırmamız gerekli onların ana baba ile zaman gecirmeye ihtiyacı var. Bizler onlara şimdi zaman ayirmazsak, onlarda ileride bize zaman ayırmazlar. Yaşlılık zordur unutmayalım. Paylaşım için TEŞEKKÜRLER.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sayın Mustafa Kelleci Beyefendi

      Kıymetli yorumunuz ve göstermiş olduğunuz ilgiden dolayı teşekküelerimi sunuyorum.

      Sevgi,Saygı ve Hürmetlerimle

      Sil