NE SEN SOR NEDE BEN SÖYLEYEYİM

Yaşamaksa yaşıyorduk en güzelini…

Sevmekse en iyi şekilde seviyorduk.

Mutluluktan sevinç naraları atıyorduk.

Hayatımızı pamuk şekeri tadında yaşıyorduk.

Dilerdik hep mutluluk balonundan hiç inmeyelim.

Uçalım çok uzak diyarlara, rüzgârın götürdüğü hayallere.

Seyre dalıp, seyredelim yeryüzünü afakı…

Mutluluğumuz uçsun hep yeryüzünde.

Şimdi her şey acı bir tat veriyor.

Ne sevebiliyorum, ne de mutlu olabiliyorum.

Ne de hayatım bir pamuk şekeri tadında.

Yaşamak ise bunun adı yaşıyoruz.

Ne uçalım mutluluktan, ne de bir yerlere gidelim.

Gözyaşlarım şahit olsun yaşanmışlıklara.

Seyre dalsın ruhumun derinlikleri…

Hüzünlerim konuşsun, işitsin gökyüzü…

Şimdi;

Ne sen sor, ne de ben söyleyeyim.

Yaşanmışlıkları, heba edilen zamanları…

Doktor Hayat / Yaşanmış Hayatlar

Sonraki Kayıt Önceki Kayıt