GÖZYAŞLARIM KALEMİMDE MÜREKKEP

Bugün kalemimin mürekkebi yazmıyor.

Bugün gözyaşlarım mürekkep olup yazacak.

Yüreğim parça parça sayfa olacak.

Aklım sadece seni yazacak.

Bugün sensiz bir güne başlıyorum.

Sen güneşli bir sabaha uyanırken…

Ben gecenin karanlık sularına gidiyorum.

Ben bugün soğuk diyarlara uçuyorum.

Bir sabah benden haber alırsan…

Bil ki senden çok uzak diyarlardayım.

Okyanuslar aşarak, kıtalar geçerek…

Ben bugün gecenin karanlık sularıya geldim.

Gözyaşlarım kalemime yine mürekkep oluyor.

Yüreğim yine parça parça sayfa oluyor.

Bu uzak ve soğuk diyarlarda…

Gözyaşlarım senin için donmuyor.

Bugün gözyaşlarım bana yeni bir şey öğretti.

Hayat bizlere birçok şeyi öğretirken…

Unutmayı hiç ama hiç öğretmemiş.

Ne gözyaşlarım unutabiliyor, ne aklım…

Günler, haftalar, yıllar…

Biri biterken, biri yeniden doğacak.

Göz pınarlarımdan akan gözyaşları hiç bitmeyecek.

Her doğuşta gözyaşlarım mürekkep olup yazacak.

Ne yüreğimin sayfaları bitecek seni yazmaya…

Ne aklım silebilecek seni o büyük sayfalarda.

Bedenim bu soğuk diyarlarda.

Gözyaşlarım kalemimde mürekkep…

Ne yüzünü göstereceksin, ne sesini duyuracaksın…

Yıllar sonra beni unutup gideceksin bu diyarlardan.

Bir gün mezarının başında bir damla gözyaşı…

Gözyaşlarım  kalemimde mürekkep... 

Yine seni yazacak satır satır, sayfa sayfa…

Parça parça olmuş bu yüreğin sayfalarında.

Sen unutmayı öğrenirken…

Ne bu gözyaşı ne bu kalem seni unutmayacak.

Doktor Hayat 2002 / Atatürk Havalimanı

Sonraki Kayıt Önceki Kayıt