YAŞANMIŞ HAYATLAR

Büyük bir şehirde, büyük yürekli bir genç yaşarmış. Yıllar her ne kadar ondan birçok şeyi alıp götürse de; ondan ne umudunu, ne hayallerini alıp götürebilmiş. Her şeye inat hayata tutunmaya devam etmiş. Yine bir akşamüstü oturduğu dairenin, her gün  saat 6 sularında kapısını çalan apartman görevlisi kapıyı çalmış. Kapıyı açtığında apartman görevlisinden her gün duyduğu o sesi duymuş.

- Çöpünüz var mı ağabey?

Yine mahzun ve kısık bir ses tonuyla…

- Yok

Demişti genç, yok demesine ama içinde bir burukluk bir  üzüntü ile kapıyı kapatmıştı. Sonra içinden kendi kendine konuşmaya başlamıştı.

- Bir evde 1 güne olmasa bile 3 güne bir veya 5 güne bir çöp çıkmaz mıydı?

- Çıkmıyordu işte

- Yok, işte olmayınca 1 hafta değil  1 ay bile geçse çıkacak, atılacak bir çöp dahi çıkmıyordu işte.

- Bilemezdi kimse evimde bir paket makarnanın dahi olmadığını, soyulacak ne bir soğan nede bir patates dahi olmadığını…

- Bilemezdi kimse, bir çöp çıkaracak kadar malzemesinin olmadığını…

Bilmiyordu kimseler derdini ahvalini. Anlatamıyordu kimseciklere... Çünkü gururlu bir o kadar da onurlu biriydi. Ne minnet altında kalmayı, nede birinin töhmeti altında yaşamayı yakıştıramıyordu kendine. Ve dilinden son bir söz dökülmüştü.

- YOKLUĞUN  GÖZÜ KÖR OLSUN...

Doktor Hayat / Yaşanmış Hayatlar

Sonraki Kayıt Önceki Kayıt