ALÇAK GÖNÜLLÜLÜK

Alçak gönüllülük ve tevazünün ayrılmaz bir bütündür. Kendimizi başkalarına kanıtlamak için ne kadar az çaba harcar isek, içimizde huzur bulmamız da o kadar daha kolay olur.

Kendimizi birilerine kanıtlama çabası gerçekten tehlikeli bir tuzaktır. Sürekli bir şekilde kendimizi başkalarına göstermek, böbürlenmek ve ne kadar değerli bir insan olduğumuza başkalarına inandırmak için muazzam bir enerji harcamamız gerekir.

Oysa insan böbürlendiği zaman başarısının veya gurur duyduğu bir şeylerin yaratacağı olumlu duyguları sulandırmış olur. Daha da kötüsü, kendimizi kanıtlamaya çalıştıkça diğer insanlar bizden uzak durmaya bakarlar, arkamızdan konuşup bizim güvensizlikten kaynaklanan övünme ihtiyacımız ile eleştirirler; hatta bizden nefret etmeleri bile normaldir.

Oysa ilginçtir; insan takdir görmeye ne kadar az düşkün olursa, o oranda daha çok beğeni toplar. Sessiz bir öz güven sahibi olup, her daim kendimizi haklı ve iyi gösterme kaygısı duymazsak, şahsi başarımızı çalmaya kalkmayan insanlar da, hayranlık duyar. Övünme gereği duymayan, ortaya egosunu değil, yüreğini koyan bir insanı, herkes çok sever.

O yüzden:

Gerçek tevazu ancak ve ancak hayat pratiği yaparak geliştirilebilir. Bu çok güzel bir haslettir, çünkü karşılığı sakin bir huzur duygusuyla hemen gelir. Ve arkasından beklemeksizin takdir gelir. Bir daha karşınıza böbürlenme gibi bir fırsat çıktığında, bir kez daha oturup düşünelim.

Neden Alçak Gönüllülük diye.

Doktor Hayat / Alçakgönüllülük

Sonraki Kayıt Önceki Kayıt