BİZ ONUN ADINA ANNE DİYORUZ

Hani hayallerin vardı; bizlerle paylaştığın pamuk şekeri tadında… Hep mutluluğu, güzelliği hayal ettiğin o anlar, o akşamlar, o günler… Sen öğretmiştin bize zorluklara göğüs germeyi, hayatla mücadele etmeyi. Sen öğretmiştin iyiyi, kötüyü. Sen öğretmiştin doğruyu yanlışı. Sen öğretmiştin sevgiyi, merhameti, insanlığı… Sen bizim ilk öğretmenimiz, sen bizim ilk dersimizdin.

Sen hiç yorulmaz, sen hiç usanmaz, sen hiç bıkmaz mıydın? Senin ne gecen vardı ne gündüzün… Birimiz ağlasak birimize koşar. Birimiz acıksak birimize yemek yetiştirir. Birimiz düşsek birimizi kaldırmaya koşardın. Biz sana yeri geldi Aşçı dedik. Yeri geldi Doktor dedik. Yeri geldi Hızır dedik. Biz sen ne olursan ol, sana hep ANNE dedik.

Bize o güzel hikâyelerinden anlatırdın her gece bıkmadan, usanmadan, sıkılmadan. Sonra başlardın bizlerin kocaman çocuklar olup, okula gideceğimiz o günleri hayal ederdin. Sonra devam eder, üniversiteyi bitireceğimiz o günlere kadar gelirdin. Yine devam ederdin, askere gideceğimiz o günleri düşünürdün. Sonra bizi iş güç sahibi yapar, çoluk çocuğa katardın. Torunlarını seveceğin, gelinlerinle damadınla geçireceğin günlerin hayali ile devam eder giderdin.

Bak oldu mu şimdi?

Bizler senin hayallerine çok yakınız. Ama sen bir anda çekip gittin aramızdan. Hem de bir daha dönmemek üzere. Birlikte kurmuştuk hayalleri, birlikte yaşayacaktık pamuk şekeri tadında hayatı… Sen yine devam edecektin, bizim Öğretmenimiz, Doktorumuz, Aşçımız…  Olmaya. Böyle mi anlaşmıştık, böyle mi konuşmuştuk seninle biz…

Hiç düşünmemiştik beyaz mermerli bir evinin olacağını. Şimdi sen o soğuk mermer evinde, bizler burada rahat evlerimizde. Oldu mu böyle ayrı gayrı? Hani hep birlikteydik. Hani hep birlikte gerçekleştirecektik hayallerimizi… Biz seni hep böyle soğuk beyaz mermerler de mi hatırlayacağız. Biz seni hep soğuk mermer evinde mi ziyaret edeceğiz.

Bak, yakıştı mı sana bir işi yarım bırakmak?

Sen kimi zaman çok uzak diyarlardasın. Kimi zaman bir nefes kadar yakın. Bazense bir rüyaymış gibi geliyor, yaşanan onca şey. Geceleri kulaklarımızda çınlıyor hikâyelerin, hayallerin… Biliyor musun herkes zamanla alışırsınız diyor. Ama bu sözlerin hepsi koca bir yalan. Alışmak ne mümkün, unutmak ne mümkün… Biliyor musun? Sen bize her şeyi öğretirken sevdiklerimizi unutmayı, sevdiklerimizden ayrı kalmayı öğretmemişsin.

Sen bizim ilk Öğretmenimiz,

Sen bizim ilk Doktorumuz,

Sen bizim ilk Aşçımız,

Sen bizim ilk Arkadaşımız,

Sen bizim ilk Sırdaşımız,

…

Sen bizim hep ilklerimizsin.

Çünkü sen bizim En Kıymetlimiz En Değerlimizsin ANNE…

Konu ile alakalı yazılmış olan ANNECİĞİM ve YİNE SEN YOKSUN şiirlerimi de okuyabilirsiniz.

Doktor Hayat / Biz Onun Adına Anne Diyoruz

Sonraki Kayıt Önceki Kayıt