YAŞIYORUZ BİRBİRİMİZİ

Bir çıkmaz sokağın sonunda, işte tek başına suskun, seninleyim…

Biliyordum sevgilim biliyordum.
Kavuşacağımızı biliyordum.
Biliyordum bedenlerimizi, nefesimizi, heyecanımızı ayıranlara karşı geleceğimizi…
Çok uğraşmıştık sevgilim.

Ayrı kaldık.
Sadece fazla üzmeyelim diye birbirimizi.
Kıyamadık birbirimizi, bize kıyanlar olsa da…
Tek çareyi bunda bulduk…
Zor günlerdi sevgilim...

Geceyi senin sesin de ararken,
Telefonda sesini duymamak için aramamak...
Senin ansızın uzaklaşman.
Zordu biliyorum.

İnsan kendine zararı olana bile bile bağımlıyken…

Nasıl olurda bedenine, kalbine iyi gelenden ayrılsın…
Bekledik sabırla, belki göğüs geremedik.
Karşı gelemedik bizi bu hale sokanlara…
Küçüktük, avucumuzda sadece yüreğimiz vardı.
Ama faydasızdı.

Şimdi ise seninleyim.
Çıkmazı olmayan bir sevdanın iki cesur savaşçısıyız.
Bedenimiz, yüreğimiz daha cesur artık.
Çıkmazlar sadece birer sokak artık.
Duymuyoruz, görmüyoruz, ardımızdakileri…
Sadece yaşıyoruz suskunca.
Yaşıyoruz birbirimizi…

Gülen Hayat / İstanbul

Sonraki Kayıt Önceki Kayıt