BAHAR İLE SEVDA

Benim bir sevdam var.
Adı “Bahar” Soyadı “Kış”
Bedeni baharı hatırlatır.
Güzelliği çiçekleri kıskandırır.

Satır aralarında saklıdır onun gizemi… Bilemez insan kaptırır kendini o heyecana, o mutluluğa… Göremez insan bahardan sonra gelecek kışı… Ruhu kopmuştur bir bahar rüzgârıyla bedeninden.

Sevdadır üzemez, sevdadır kıramaz…

Sevdadır ne hata görür ne kusur…

Sevdadır gerçek yüzünü göremez.

Sevdadır kalbinin içini bilemez.

Sevdadır ruhu bedenini işitemez.

Sevdadır işte… Sevda

Çabalar bahar için, Uğraşlar bahar için, koşuşturmalar bahar için, Ne var ne yok bahar için der. Bir gün baharın biteceğini… Ardına gelecek sert kışı bilemez. Ve bir gün kış kapıyı çalar.  Çekilir ruhu bedeninden bir kez daha… Sığınacak bir liman, demir atacak bir kalp için ulaşır baharın limanına…

Birde ne görsün! Sevdiği, sevdalandığı, demir atacağı o baharın kalbi sakat… Bedeni ile güzelliği kapatmıştır o sakat kalbi… Sevda çırpınır durur. Bir hal çare arar. Ne “Lokman Hekimler” ne “Doktorlar” bulamaz bir hal çare… Sonra uzaklardan bir nida yükselir.

- Kalbi sakat olanlar için ne bir ilaç ne bir tedavi var bu âlemde…

Sonra sevdadan yükselir nidalar…

- Ey bahar! Ben seni kışın ile kabul ettim.

- Ey Bahar! Ben seni gizlenmiş sakat kalp ile değil… 

Doktor Hayat / Bahar İle Sevda

Sonraki Kayıt Önceki Kayıt