UZAKLAŞIYORUZ
Zaman ilerledikçe teknolojik gelişmeler ve
hayatımızı kolaylaştıran birçok imkân yaşamımıza girmeye devam ettiği halde,
belki de farkına varmadan bir şeylerden uzaklaştığımızın farkında mıyız?
Düşünüyorum da bundan 20 yıl öncesi yaşadığımız hayatlar çok daha
farklıydı. Belki birçok şey kısıtlı ve sınırlı idi. Ama bir o kadar da samimi
ve içtendi.
Elimizde telefonların, tabletlerin olmadığı
televizyon köşelerinde oradan oraya zaping (kanal geçişi) yapmadığımız o
günler. Ah o günler ah… Evde biri konuşmaya başlayınca herkes susar hepimiz o
an can kulağı ile dikkat kesilir, o konuşmayı dinlerdik. Daha samimi ve içten
gelirdi o konuşmalar. Ya şimdi herkesin elinde bir meşguliyet… Ne konuşulan
konuların tadı var, nede eski muhabbetlerin adı. Teknoloji ilerledikçe,
insanlıkta geriye doğru yol alıyor. Farkında mısınız?
Eskiden koca bir mahalleyi tanır. Herkesin halini
hatırını sorardık. Yeri gelir bir sıkıntısı derdi olduğunda bir komşunun, dert
ortağı, yardım eli olmaya çalışırdık. Ya şimdi? Büyük bir o kadarda
yüksek binalarda, konforlu dairelerde oturuyoruz. Bırakın koca bir mahalleyi,
sokağı, apartmanı yanı başımızda olan komşumuzdan bihaber haldeyiz. Kapısının
önüne bir ambulans gelse bir sıkıntısı bir derdi olsa, ne oldu diye durup bir
bakmaz hale geldik. Neler oluyor bize? Yoksa yine mi uzaklaşıyoruz…
İnsanlığımızdan, hayatımızdan, bizi biz yapan değerlerimizden…
Hatırlıyorum da bir otobüse bir minibüse
bindiğimizde herkes birbirini tanır, nezaketen de olsa bir merhaba yapar. Halini
hatırını sorardık. Şimdiler de bırakın otobüsü, minibüsü apartmanda asansörde
veya merdivenlerde karşı karşıya geldiğimiz insanlara bir “MERHABA” demeye korkar hale geldik. Unutulan değerlerimiz
aldı başını gidiyor. Acaba birileri dur diyecek mi?
Hele o bayram günlerini hiç unutmuyorum. Tüm
komşular ve yakın çevre tek tek ziyaret edilirdi. Akabinde de ziyaret ettiğimiz
komşularımız iadeyi ziyarette bulunurlardı. Şimdi bırakın komşularımızı en
yakınlarımızı bile ziyaret etmeyi unuttuk. Ne arar olduk ne sorar olduk.
Hâlbuki yakınımızda olanlara bile bir tuş kadar yakınken…
Hiç düşündünüz mü?
Uzaklaşıyoruz…
Geliştikçe, ilerledikçe uzaklaşıyoruz. Bizi biz yapan samimiyetten
içtenlikten doğallıktan uzaklaşıyoruz.
Doktor Hayat / Uzaklaşıyoruz 2015
Maalesef ki öyle. Şu aralar çok sık diyorum eski zamanlarda yaşamalıydım ben diye :)
YanıtlaSilSayın Naz O.
SilKıymetli yorumunuz ve konuya olan ilginiz dolayısıyla teşekkür ediyorum.
Saygılarımla
Değerlerimizi kendimizi unutuyoruz. Samimiyetimizi kaybediyoruz. :(
YanıtlaSilSayın Yağmur Tozu
SilKıymetli yorumunuz ve konuya olan ilginiz dolayısıyla teşekkür ediyorum.
Saygılarımla
Maalesef :( Kalemine sağlık çok güzel bir yazı olmuş ♥
YanıtlaSilSayın Kızsal Şeyler
SilKıymetli yorumunuz ve konuya olan ilginiz dolayısıyla teşekkür ediyorum.
Saygılarımla