DOKTOR BEY

Ne yediklerim, ne içtiklerim artık tat vermiyor.

Sanki hayatın tadı tuzu bir anda gidiverdi.

Yutkunamıyorum, boğazıma takılıyor lokmalar.

Sanki hastayım Doktor Bey.

Kulaklarım sanki eskisi gibi duymuyor.

Ne o eski güzel sesler, ne o eski iltifatlar…

Eski zamanlarda ki kadar kulağımda çınlamıyor.

Sanki hastayım Doktor Bey.

Dilim eskisi gibi güzel sözlerde söyleyemiyor.

Dudaklarımın arasından eskisi kadar güzel nağmeler de akmıyor.

Düşünüyorum da herhalde dilim lal oldu.

Sanki hastayım Doktor Bey.

Gözlerimde eskisi gibi görmez oldu.

Belki de ben seçemiyorum yanımdaki güzellikleri.

Yoksa terk-i diyar mı eyledi güzellikler.

Sanki hastayım Doktor Bey.

Ellerim eskisi gibi tutmuyor.

Kollarımda eskisi gibi sıkı sıkıya sarmıyor.

Acaba ellerimle tutacağım, kollarım ile saracağım biri mi yok.

Sanki hastayım Doktor Bey.

Eskisi gibi sevemiyorum.

Eskisi kadar da inanamıyorum.

Sanki bir şeyler kayboldu gitti ruhumda.

Sanki hastayım Doktor Bey.

Bir an küçüklüğüm aklıma geliyor.

Küçükken daha çok kirlenirdik ama büyüklerden daha temizdik.

Büyüdükçe daha çok kirlendi bedenimiz.

Sanki hastayım Doktor Bey.

Uzun uzun rüyalara, hayallere dalıyorum.

Bir an irkilip kendime geliyorum.

Ne rüyaların ne hayallerin eski tadı var.

Sanki hastayım Doktor Bey.

Önce maziye doğru bir yolculuğa çıkıyorum.

Ardına birde müstakbele yolcululuk yapıyorum

Yollar uzun, yollar çekilmez…

Sanki hastayım Doktor Bey.

İnsanları anlayamıyorum belkide kendimi anlatamıyorum.

Ya da zihnimde büyük savaşlar oluyor da ben mi bilmiyorum?

Yoksa algılama yetim kendini mi yitirdi?

Sanki hastayım Doktor Bey.

Aklım almıyor, kalbim dayanmıyor.

Vicdanım el vermiyor, bedenim huzursuz.

Üzülmelere, kırılmalara, parça parça olmalara…

Sanki hastayım Doktor Bey.

Biliyor musunuz Doktor Bey…

Aslında söylediklerimden birçok insan bir şey anlamadı.

Onlara da hak veriyorum Doktor Bey.

Yaşamayan ne anlar, yaşayanın halinden.  

Doktor Hayat / Doktor Bey / Van 

Sonraki Kayıt Önceki Kayıt